Politička Ponerologija

IX Poglavlje

Terapija za svijet

 

Ideologije     Isto kao što je jedan psihijatar pretežno zainteresovan za bolesti, poklanjajući pažnju pacijentovom deluzivnom sistemu koji deformiše njegovu individualnu realnost kakva god ona bila, cilj opšte terapije bi trebala da bude bolest svijeta. Na deformisane ideološke sisteme koji su rasli iz istorijskih uslova i slabosti datih civilizacija, trebali bi gledati kao na maske, operativne instrumente, ili Trojanske konje za patokratsku infekciju. Društvena svijest bi prvo trebala razdvojiti dva heterogena sloja tog fenomena uz pomoć analize i naučne evaluacije. Takvo jedno ispravno i selektivno razumijevanje trebalo bi u jednoj odgovarajuće pristupačnoj formi da postane dio svijesti svih nacija ili zavežljaj koji će joj pripadati. To bi istovremeno pojačalo njihovu sposobnost za nezavisnu orjentaciju unutar ove današnje komplikovane realnosti u smislu razlikovanja ovih fenomena u skladu s njihovom prirodom. To će dovesti do poboljšanja odnosa prema moralu kao i poboljšanja opšteg pogleda na svijet. Koncentracija naše pažnje na ovaj patološki fenomen dovešće do njegovog ispravnog razumijevanja i daće mnogo potpunije rezultate. Nedostatak te osnovne diskriminacije u političkim operacijama predstavlja jednu grešku koja će nas navesti na gubljenje energije. Mi se ne moramo slagati s ideologijama jer su sve političke ideologije 19-og vijeka prepojednostavljivale društvenu realnost do tačke njenog obogaljenja, čak i u njihovom originalnom obliku, da ne pominjemo one njihove patološki deformisane verzije. Prvi plan, pored svega toga, ne bi trebao da se bavi identifikacijom njihove uloge unutar makrosocijalnog fenomena; analiza, kritika, pa čak i borba protiv njih, može se staviti u pozadinu. Svaka diskusija u vezi sa pravcima koji su potrebni da bi se promijenile socijalne strukture može se održavati u isto vrijeme samo ukoliko se kod nje uzima u obzir osnovno razlikovanje tog fenomena. Tako ispravljena, društvena svijest može pronaći rješenje za te probleme mnogo lakše, a društvene grupe koje su danas beskompromisne biće mnogo otvorenije i podložnije za kompromise. Kad se jednom mentalno bolestan pacijent uspješno izljeći od svoje bolesti, često pokušavamo da vratimo tog bivšeg pacijenta u svijet onih njegovih ubjeđenja koja su realnija. Psihoterapeut tako pretražuje njegov deluzivno karikirani svijet tražeći u njemu prvobitne sadržaje koji su uvijek normalniji, odakle će graditi jedan most preko perioda ludila do sadašnje zdrave realnosti. Takva jedna operacija ili tok zahtijeva potrebne vještine iz područja psihopatologije, jer svaka bolest ima svoj vlastiti način za deformisanje pacijentovog originalnog doživljajnog svijeta i njegovih ubjeđenja. Deformisani ideološki sistem stvoren od strane patokratije treba takođe biti podvrgnut jednoj analognoj analizi, čiji će zadatak biti da pronađe one prastare i razumnije vrijednosti. Tu se mora koristiti znanje jednog specifičnog tipa jer patokratija karikira ideologiju nekog pokreta na kojem se onda parazitski hrani. Ta velika bolest, Patokratija, prilagođava razne društvene ideologije svojim vlastitim osobinama i patokratskim stremljenjima, lišavajući ih odatle od bilo kakvih mogućnosti prirodnog razvoja i sazrijevanja u smislu jednog ljudskog zdravog razuma i naučne reflekcije. Taj proces takođe transformiše te ideologije u destruktivne faktore, sprječavajući ih da učestvuju u konstruktivnoj evoluciji društvenih struktura i osuđujući njihove pobornike na frustraciju. Zajedno sa svojim degenerativnim rastom, takva jedna ideologija se odbacuje od strane svih onih grupa koje su vođene zdravim razumom. Djelovanje takve ideologije navodi nacije da se počnu čvrsto držati njihove stare, dobro-oprobane-i-ispravne osnove u smislu strukturalnih formi, obezbjeđujući tako čvrstoruke konzervativce s najbolje mogućim oružjem. To onda uzrokuje stagnaciju evolutivnog procesa koja je u suprotnosti sa opštim zakonima društvenog života, i to dovodi do polarizacije stavova među raznim društvenim grupama što onda izaziva jedno revolucionarno raspoloženje. Djelovanje patološki promijenjene ideologije tako pospješuje penetraciju i ekspanziju patokratije. Samo uz pomoć jedne retrospektivne psihološke analize takve jedne ideologije, s refleksijom na vrijeme koje je prethodilo ponerološkoj infekciji i uzimajući u obzir patološke kvalitete i uzroke njene deformacije, mogu se pronaći one originalne kreativne vrijednosti, te izgraditi mostovi preko vremenskog okvira ovog morbidnog fenomena. Takvo znalački vješto kominjanje originalne ideologije, uključujući neke razumne elemente koji su iznikli nakon pojave ponerološke infekcije, može se obogatiti vrijednostima koje su u međuvremenu elaborirane i postale sposobne za jednu dalju kreativnu evoluciju. Ona će onda biti u situaciji da aktivira transformacije u skladu sa evolutivnom prirodom društvenih struktura koje će nadalje učiniti ta društva otpornijim na patokratske uticaje. Kod jedne takve analize ispostavljaju se problemi koji moraju biti vješto savladani, posebno je potrebno pronaći ispravne semantičke oznake. Zahvaljujući jednoj karakterističnoj kreativnosti na tom području, patokratija proizvodi masu sugestivnih naziva koji su napravljeni na takav način da odvlače pažnju sa suštinskih osobina fenomena. Ko god je uhvaćen u tu semantičku zamku, on ne samo da gubi sposobnost za objektivnu analizu tog tipa fenomena; on takođe djelomično gubi sposobnost za korištenje svog zdravog razuma. Stvarnje takvih posljedica unutar čovjekovog uma je upravo i specifična svrha te pato-semantike; čovjek prvo mora da zaštiti svoju vlastitu ličnost od nje a onda da pređe na zaštitu društvene svijesti. Jedini nazivi koje možemo prihvatati su oni koji imaju istorijsku tradiciju koja je suvremena s činjenicama i koji potiču iz pre-infektivnog perioda. Na primjer, ako nazivamo pre-marksistički socijalizam "utopijskim socijalizmom," onda će za nas biti teško razumljivo da je on bio mnogo realniji i društveno kreativniji od kasnijih pokreta koji su već kontaminirani patološkim materijalom. Međutim, takav oprez nije dovoljan kad imamo posla s fenomenima koji se ne mogu mjeriti unutar prirodne strukture koncepta, zato što su oni stvoreni od strane jednog makrosocijalnog patološkog procesa. Tako moramo opet podvući da je svjetlost prirodnog zdravorazumskog osjećaja nedostatna za sprovođenje takvog retrospektivnog rafiniranja ideoloških vrijednosti koje su kasnije izdeformisane jednim takvim procesom. Psihološka objektivnost, adekvatno znanje na području psihopatologije i podaci sadržani u prethodnim poglavljima ove knjige, igraju za te svrhe nezamjenljivu ulogu. Tako opremljeni, mi ćemo takođe biti kvalifikovani da stvaramo nove pojmove koji će pojašnjavati stvarne karakteristike fenomena, pod uslovom da poklonimo potrebnu pažnju pravilima semantike, pošteno i ekonomski, kao što bi to zahtijevao William of Ockham. Nakon svega, ti pojmovi će se raširiti širom planete i pomagaće mnogim ljudima da isprave svoje poglede na svijet i svoje odnose prema društvu. Takve aktivnosti, koje su legalne, usmjerene su na lišavanje patokratskih krugova od njihovog monopola na imenovanje stvari; njihovi predvidljivi protesti samo će nam potvrditi da se nalazimo na pravom putu. Tako regenerisana ideologija ponovo stiče jedan prirodan život i evolucionarnu sposobnost koju je njena patologizacija bila zagušila. U isto vrijeme, međutim, ona gubi sposobnost za ispunjavanje nametnutih joj obaveza kao što je hranjenje patokratije i njihovo skrivanje kako od zdravorazumske kritike, tako i od nečega što je čak još opasnije, kao što su osjećaj za psihološku realnost i humor, u vezi s nekim njenim komičnim aspektima. Osuđivanje neke ideologije zbog njenih grešaka, koje je ona sadržavala od svog početka ili ih je apsorbovala kasnije, neće je nikad lišiti od njene imputirane uloge, pogotovo ne u umovima ljudi koji je nisu osuđivali iz istih razloga. Nadalje, ako pokušamo da analiziramo takvu jednu odbačenu ideologiju, nikada nećemo ostvariti rezultate koji će imati ljekovito dejstvo na ljudsku ličnost; jednostavno ćemo promašiti one istinski važne faktore i nećemo biti u stanju da određeni prostor ispunimo sadržajima. Naše misli će onda biti prisiljavane da izbjegavaju sve što blokira njihovu slobodu, zavaravajući se tobožnjim istinama. Kad nešto potpadne pod uticaj psihopatoloških faktora, to se ne može razumjeti ukoliko se ne koriste ispravne kategorije.       Sadržaj knjige

---

Metafizika

Planeta

Prva Strana Vebsajta